این جلسه در دوره اول حلقات صالحین مجموعه فرهنگی و تربیتی امام هادی علیه السلام، در تابستان 1404 و با تدریس شیخ رضا غفاری برگزار شده است.
خلاصه این کلاس در قالب پادکست
[با توجه به اینکه پادکست توسط هوش مصنوعی تولید می شود، ممکن است برخی از کلمات اشتباه تلفظ شود؛ همچنین ممکن است برخی مباحث حلقه در پادکست ذکر نشده و یا مطالبی خارج از حلقه در آن آورده شده باشد]
متن خلاصه کتاب
این کلاس به مباحث مهمی در فقه اسلامی و احکام شرعی، به تدریس آقای رضا غفاری (یک طلبه حوزه علمیه) می‌پردازد.
تقلید در فقه به معنای پیروی از فتوا یا نظرات یک نفر در امور فقهی است. ما از فقیهی که مرجع تقلید شده باشد تقلید می‌کنیم. مرجع تقلید، فقیهی است که مورد رجوع مردم قرار گرفته و دارای شرایطی از جمله "عدالت" (به معنای آدم درست و بی‌گناه بودن) باشد. فقه در اصطلاح به معنای "علم احکام شرعی" است.
احکام شرعی، دستورات خداوند هستند که برای "سعادت دنیا و آخرت" انسان وضع شده‌اند. این احکام با عقل بشر سه گونه ارتباط دارند: ۱. عقل‌پذیر (سازگار با عقل، که بیشتر احکام اسلام اینگونه‌اند)، ۲. عقل‌گریز (علت و چرایی آن‌ها برای عقل ما نامعلوم است، مانند تعداد رکعات نماز) و ۳. عقل‌ستیز (با عقل معاش سازگار نیستند، اما با "عقل متعالی" همخوانند؛ مهم‌ترین مثال آن "ایثار" یا فدا کردن جان در راه چیزی (شهادت) است که با خودکشی که ناشی از بن‌بست عقلی است، متفاوت است). منابع استنباط احکام، قرآن، سنت (روایات)، اجماع و عقل هستند و اختلافات بین مراجع تقلید ناشی از تفاوت در تفسیر و برداشت از این منابع است.
موسیقی به عنوان "هارمونی بین صدا و سکوت" تعریف می‌شود و مداحی و قرآن‌خوانی نیز نوعی موسیقی محسوب می‌شوند. احکام موسیقی در فقه اسلامی پنج دسته دارد: واجب (مانند سرود ملی برای کشور اسلامی در صورت ضرورت)، مستحب (مانند مداحی و قرآن‌خوانی)، مباح (شنیدن یا نشنیدن آن فرقی ندارد)، مکروه (بهتر است گوش داده نشود، که اکثر موسیقی‌های رایج در این دسته قرار می‌گیرند) و حرام. موسیقی حرام دارای دو شرط اصلی است: "غنا" (موسیقی‌ای که انسان را از حالت عادی خود خارج کرده و وادار به کارهایی کند که یک فرد عاقل انجام نمی‌دهد، یا باعث تحریک شهوانی شود) و "لهوی" (موسیقی‌ای که مناسب مجالس "لهو و لعب" (فاسد) باشد، که برای تشخیص آن باید به عرف جامعه نگاه کرد). در پایان تأکید می‌شود که عقل انسان همیشه همه چیز را درک نمی‌کند و گاهی عقل ما برای فهم مسائل خاص کافی نیست.